Öfke nöbeti geçiren çocuğa nasıl yaklaşmalı, nasıl davranmalı?

0 95

Öfke, rastgele bir şeye mahzur olunmasıyla ortaya çıkan istenmeyen bir histir. Çocuklarda öfke nöbetleri çoğunlukla 1 ila 2 yaş aralığında sıklıkla kendini gösterir.

Öfke nöbetinde sırasında çocuk; çığlık atma, bağırma, tekme atma, inatlaşma, vurma, başını vurma, kendini yere atma üzere davranışlar gösterir. Çocuk her ne kadar bağımsızlaşmayı istek etse de anne ve babasına bağlıdır ve bu durumdayken fark etmesi öfke nöbeti yaşamasına sebep olur.

Öfkelenen bir çocuğa en hakikat yaklaşım, çocukla birlikte öfkelenmemek yani sakinliğimizi koruyabilmektir. Şöyle düşünün karşınızda avazı çıktığı kadar bağırarak ağlayan bir çocuğunuz var ve siz de onunla birlikte öfkeleniyor ve ona bağırmaya başlıyorsunuz. Pekala bu işe yarıyor mu?

Hayır tersine çocuk kendisi anlamayan ve kendisine öfke ile karşılık veren bireye karşı öfke biriktirmeye başlar ve bu biriken öfke vakitle öfke patlamalarına döner. Yapacağınız şey öfkesini yaşamasına müsaade vermenizdir, hissine değil davranışına hudut koymanızdır, pekala nasıl?

Mesela “Oyuncaklarını toplamak istemiyorsun değil mi ve bundan ötürü da öfkeleniyorsun ancak dağıttığın oyuncakları toplaman gerekiyor. Zira oyuncaklarını toplamadığında yeni bir oyuncakla oynamamayı da seçmiş olursun” biçiminde hem his ve niyetini anlamış hem de seçimi ona bırakmış oluruz.

Çocuğun yaşına ve gelişimine bakarak pekiştireçler kullanabilir, alternatiflerler sunabilir ya da dikkatini farklı bir alana da çekerek hislerini regüle etmesinde çocuğa yardımcı olabiliriz. Bu formüllerle çocuğun anlaşılmama, engellenme ya da reddedilme üzere olumsuz hislerinin önüne geçerek öfke krizlerini engelleyebiliriz.

Birtakım çocuklar daha hudutlu, bu daha çok ne ile ilgili olabilir?

Birtakım çocukların daha fazla sonlu olması, anne ya da babasının da sonlu olması ile ilgilidir. Çocuk geniş bir ailede yaşıyorsa o meskenin başka üyelerinden birileri hudutlu ise çocuk da sonlu yapı geliştirir. Mesela öfke anında öfkesini denetim edemeyip kapı çarpan ya da yere kumanda fırlatan birini gören çocuk, kendi de öfkelendiğinde emsal yansıları gösterir ve şöyle bir fikir geliştirir: “Demek ki öfkelendiğimizde kapıları çarpmalıyız ve elimizde ne varsa sağa sola fırlatmalıyız.” Bu çıkarım ile çocuk yetişkini rol model alır.

Kaynak: Milliyet

Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.